猶應(yīng)當(dāng);應(yīng)該。 唐
杜甫 《喜雨》詩(shī):“晚來聲不絶,應(yīng)得夜深聞?!?span id="gykxpqo" class="book">《
二刻拍案驚奇》卷二六:“供養(yǎng)伯伯是應(yīng)得的,此銀伯伯留下隨便使用?!?span id="w6j1uwy" class="book">《
紅樓夢(mèng)》第八三回:“這病時(shí)常應(yīng)得頭暈,減飲食,多夢(mèng)?!?郭沫若
《恢復(fù)》詩(shī):“我們是除惡務(wù)盡,然而總是因循;我們對(duì)于敵人,應(yīng)得如拉屎,灑尿!”